Ο Τρομερός Μύθος του Ποδιού του Πιθήκου

Ή

Πώς να Θέτεις το Ερώτημα και να ΜΗΝ Προκαλείς τη Μοίρα

Ο μύθος αυτός γράφτηκε από τον Άγγλο συγγραφέα W.W. Jacobs το 1902 και είναι φοβερός και χαρακτηριστικός. Τον περιγράφω συνοπτικά:

Ένας συνταξιούχος Άγγλος εργάτης με το όνομα Γουάιτ γευματίζει με την γυναίκα του την Κυρία Γουάιτ και τον ενήλικο γιο τους Χέρμπερτ ενώ παρίσταται ως προσκεκλημένος τους και ένας φίλος. Ο Κύριος Μόρις (το όνομά του) υπηρέτησε ως επιλοχίας στην Ινδία, από την οποίαν και μόλις επέστρεψε. Ο Μόρις δείχνει στο ζεύγος και το γυιό τους ένα κάτι ως φυλαχτό κατασκευασμένο από βαλσαμωμένο πόδι πιθήκου, το οποίο με κάποιον τρόπο απόκτησε, αλλά με τραγική ιστορία, την οποίαν όμως δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση να διηγηθεί.

Όπως εξηγεί στη συνέχεια, ένας φακίρης προσέδωσε στο πόδι ένα ξόρκι με το οποίο κάποιος θα μπορούσε να εκφράσει τρεις ευχές και αυτές να πραγματοποιηθούν. Ο φακίρης όμως το έπραξε για να καταδείξει την αφροσύνη όσων προκαλούν την μοίρα. Διότι η τιμωρία σε αυτή την περίπτωση θα έχει καταστροφικές συνέπειες.

Το φυλαχτό είχε τη δύναμη να παραχωρήσει τις τρεις ευχές του σε μόλις τρείς ανθρώπους. Όπως τους διηγούνταν ο επιλοχίας δεν γνώριζε για τις δύο πρώτες ευχές του πρώτου ιδιοκτήτη αλλά η τελευταία του ήταν για θάνατο.

Ο ίδιος είναι ο δεύτερος κάτοχος αλλά δεν θα μιλήσει για την φρίκη της προσωπικής του εμπειρίας. Και αμέσως μετά πετά το πόδι στην φωτιά!

Πετάγεται ο Κύριος Γουάιτ αρπάζει το φυλακτό (τρόπος του λέγειν) από τη φωτιά και το περισώζει για να το δοκιμάσει. Ο επιλοχίας Μόρις όμως τον προειδοποιεί για το τι μπορεί να συμβεί εάν το χρησιμοποιήσει και αποχωρεί. (Προσέξτε όχι να το χρησιμοποιήσει με σωφροσύνη, αλλά να ΜΗΝ το χρησιμοποιήσει καθόλου)!

Ο Γουάιτ χωρίς να το σκεφτεί κάνει την επιπόλαιη σκέψη να ζητήσει 200 λίρες, οι οποίες θα ήταν και η εξόφληση της υποθήκης για την αγορά του σπιτιού του.

Την άλλη ημέρα το πρωί φεύγει ο Χέρμπερτ (γυιός) για να εργαστεί στο τοπικό εργοστάσιο, αλλά το βράδυ χτυπά κάποιος την πόρτα. Είναι ένας εκ των διευθυντών του εργοστασίου, ο οποίος πληροφορεί τον πατέρα πως ο γυιός του σκοτώθηκε σε ένα τρομερό ατύχημα στο μηχανουργείο. Η εταιρεία δεν αναγνωρίζει καμία ευθύνη αλλά παρηγορητικά προσφέρει… 200 λίρες στην οικογένεια του νεκρού.

Ο βαθιά λυπημένος πατέρας κάνει τη δεύτερη ευχή του – να επιστρέψει ο γυιός του. Ένα δεύτερο χτύπημα ακούγεται από την πόρτα και εμφανίζεται κάτι, το οποίο είναι το φάντασμα του παιδιού του.

Η τελευταία του ευχή ήταν να φύγει το φάντασμα.

Και μόνο με το να περιγράφω αυτή την ιστορία με  λούζει κρύος ιδρώτας. Θα ήθελα όμως να σημειώσω δύο τρία πράγματα.

Κατ΄ αρχάς, εάν η ζωή, η τύχη, η οτιδήποτε σου προσφέρει ένα πόδι βαλσαμωμένου πιθήκου, όπως αυτό της ιστορίας μας ΔΕΝ πρέπει για κανέναν λόγο να το χρησιμοποιήσεις! Ούτε όμως και να το πετάξεις στη φωτιά (τότε πρόκειται περί αχαριστίας και άλλες τρομερές συνέπειες θα σου συμβούν). Μα τότε ποιο θα είναι το νόημα και το όφελος;

Χμ. Μη σκεφτείτε επιπόλαια κι εσείς. Όταν έχεις τη δύναμη ή το χάρισμα να υλοποιείς κάποια πράγματα ΔΕΝ χρειάζεται να το κάνεις. Την έχεις και είναι απολύτως αρκετό! Η αίσθηση και μόνον της ύπαρξης αυτής της δυνατότητας πραγματοποίησης τριών ευχών είναι ασύλληπτη. Αλλά ΜΗΝ τις κάνεις!

Εάν για κάποιον λόγο ωστόσο χρειαστεί, φρόντισε τουλάχιστον ο λόγος αυτός να είναι πάρα πολύ σπουδαίος και όχι εγωιστικός· θα προσέθετα και όχι μίζερος. Διότι τότε η μοίρα θα σε ξετινάξει παίζοντάς σου ένα παιγνίδι, το οποίο ούτε κατά διάνοια έχεις υποψιαστεί. Ό,τι ευχηθείς ΠΡΕΠΕΙ να είναι για όλους τους ανθρώπους (ή έστω για έναν) αλλά ΜΟΝΟΝ για καλό, ώστε ακόμα και εάν η ευχή… παραστρατήσει, πάλι καλό να σου επιστρέψει.

Η πραγματική δύναμις της.. Δύναμης είναι να υπάρχει ΧΩΡΙΣ να χρησιμοποιείται και τούτο διότι μόνον τότε… λειτουργεί (χωρίς να σε συντρίψει)!

Ο Ινδός φακίρης πολύ σωστά το έθεσε. Και τώρα τοποθετείστε και πάλι το πόδι του πιθήκου στο πολύτιμο κουτάκι του και αφήστε το στην άκρη. Διότι, εάν δεν το έχετε αντιληφθεί όλοι μας έχουμε λάβει ως δώρο από την ημέρα της γέννησής μας αυτό το… “φυλακτό”!

Αυτό το Ελάχιστο “Κάτι” του 3%

Όταν θέτω ένα ερώτημα για το οποίο αναζητώ στοιχεία απάντησης δεν ακολουθώ καμία ιδιαίτερη μεθοδολογία. Σκέφτομαι για λίγο (η σκέψη δεν βοηθά τις προφητείες) και αφήνομαι (επίσης για πολύ λίγο). Το 97% της απάντησης είναι συνήθως αντιληπτό αμέσως. Μην εκπλήσσεσθε! Όντως είναι πολύ ορατό το “περιβάλλον”.

Εκεί όπου το ζήτημα αρχίζει να χάνεται στα βάθη του σκότους είναι σε ένα αποφασιστικό 3%. Το νούμερο αυτό φυσικά δεν προέρχεται από επιστημονική μεθοδολογία, η οποία εξ΄ άλλου δεν υφίσταται. Είναι συμβατικό και εκφράζει παραστατικά την αναλογία προκειμένου να γίνει αντιληπτό πόσο “λίγο” είναι το “σκοτεινό” σημείο.

Κι όμως!

Σε αυτό το 3%  κρύβεται και η δύναμις της πρόβλεψης μαζί με τη δική μας ελεύθερη βούληση. Είναι το ποσοστό το οποίο εμπεριέχει είτε ένα απλό σπρώξιμο, το οποίο θα μας οδηγήσει στο χάος του γκρεμού είτε ένα χέρι, το οποίο θα μας αρπάξει μακριά από το χείλος του. Οι προφητείες δεν είναι ανάγνωση κάποιας “μοίρας”. Είναι η ανάγνωση μίας αλήθειας σε ποσοστό 97% και της δικής μας βούλησης του 3%.

Η απάντηση του ερωτήματος είναι ο εντοπισμός του 3%, Δια μέσου αυτού και γνωρίζοντας από την πρόβλεψη το χάρτη των δεδομένων και των τάσεων καθώς και τη θέση μας μπορούμε με ένα ΔΙΚΟ μας απλό φύσημα να ορίσουμε και να καθορίσουμε την πορεία μας.

Αυτό το ελάχιστο  - ασήμαντο “κάτι” του 3% είναι ακριβώς εκείνο, το οποίο θα κατευθύνει την πορεία μας και την ουσία της πρόβλεψης. Και είναι εντελώς και ξεκάθαρα δική μας επιλογή!

“Δαγκώνει το Σκυλάκι Σας;”

-Δαγκώνει το Σκυλάκι Σας;

-Όχι!

-Να το χαϊδέψω τότε… αααα, τι ωραίο σκυλάκι! Γούτσου, γούτσου, γούτσου…

-Γαβ το σκυλάκι και μία δαγκωματιά!

-Νόμιζα πως είπατε ότι το σκυλάκι σας δεν δαγκώνει!

-Αυτό ΔΕΝ είναι τα σκυλάκι μου.

Απόσπασμα σκηνής από ταινία της σειράς Ροζ Πάνθηρας με τον Πήτερ Σέλλερς. Προφανώς η δαγκωματιά αφορούσε τον τελευταίο!

Η εποχή μας δίνει τεράστια σημασία στις (όποιες)… απαντήσεις. Όλοι γνωρίζουν και από μία απάντηση και σε κάθε θέμα. Αυτό, το οποίο τους διαφεύγει είναι οι… ερωτήσεις. Οι ερωτήσεις πρέπει να είναι και ακριβείς αλλά και ουσιαστικές.

Ο Τζόνας Σολκ, ο άνθρωπος, ο οποίος με την τεράστια μόρφωση και ιατρική του παιδεία ανακάλυψε και ανέπτυξε το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας –και ποτέ του δεν ενδιαφέρθηκε για να κερδίσει από αυτό ούτε και για τα χρήματα- κάποτε είχε πει:

“Εντόπισε τις σωστές ερωτήσεις. Δεν εφευρίσκεις τις απαντήσεις, τις αποκαλύπτεις.”

Σίγουρα τον Τζόνας το σκυλάκι ΔΕΝ θα τον δάγκωνε!

Χρησμός ή Προφητεία (Oracle vs Prophecy)

Ποια η διαφορά μεταξύ των δύο εννοιών;

Ο χρησμός αποτελεί μια δήλωση-απάντηση σε σχέση με ένα δεδομένο ερώτημα, δοσμένος συχνά με αινιγματική ή αλληγορική μορφή.

Η προφητεία είναι μία εμπνευσμένη πρόβλεψη σχετικά με του τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον.

Πρόβλεψη ή Πρόγνωση (Prediction vs Forecasting)

Η πρόβλεψη βασίζεται σε μία εκτίμηση, χωρίς να υπάρχει κάποιο δεδομένο. 

Η πρόγνωση βασίζεται σε δεδομένα του παρελθόντος.

Η Τριγωνική Ερμηνευτική Μέθοδος by Teucris

Αρχικά θέτουμε το ερώτημα στο μυαλό μας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι η σωστή διατύπωση του ερωτήματος-προβλήματος ή έστω θέματος, το οποίο μας απασχολεί είναι καθοριστικής σημασίας. Άπαξ και δημιουργεί αποκτά νοητική υπόσταση. Δεν είναι καθόλου αναγκαίο να λεχθεί. Το ερώτημα είναι το περιεχόμενο ενός κουτιού για το οποίο κανείς δεν χρειάζεται να έχει γνώση, εκτός της/του ενδιαφερομένου ερωτώντος.

Στο ερώτημα απαντώνται τρεις τομείς:

1.  Ποια είναι η κατάσταση του θέματος/ερωτήματος και αυτό μπορεί να είναι και προσωπικό (ο ίδιος μας ο εαυτός). Πολλές φορές έχω διαπιστώσει πως δεν είναι αντιληπτή είτε η δική μας κατάσταση είτε του θέματος, το οποίο μας απασχολεί. Άλλοτε υπερεκτιμάμε και άλλοτε υποτιμάμε τις καταστάσεις.

2.  Ποια η γενική τάση του περιβάλλοντος, αλλά με την πολύ ευρεία έννοια και όχι την ανθρώπινη. Ποιες είναι δηλαδή οι επιρροές, όσον αφορά το θέμα/ερώτημα ή τον εαυτόν μας. Αυτό ανήκει καθαρά στη μεταφυσική προσέγγιση.

3.  Ποιες οι πιθανότητες επιτυχίας ή εκπλήρωσης του θέματος/ερωτήματος. Αυτό είναι και το πλέον “επικίνδυνο” σημείο διότι δεν αποτελεί μία μοιρολατρική απάντηση. Σε συνδυασμό με τις προηγούμενες δύο καταδεικνύει ταυτόχρονα και τη λύση. Και είναι και το σπουδαιότερο σημείο!

Πάντα υπάρχει “κάτι”, το οποίο μπορεί να γίνει, οσοδήποτε δύσκολο είναι το θέμα ή το ερώτημα ή η κατάστασή μας. Αυτό το “κάτι” μπορεί να είναι σχεδόν “τίποτα” (δεν είναι) και αυτό το ελάχιστο σχεδόν τίποτα να προκαλέσει τεράστιες αλλαγές στη ροή των γεγονότων και των πράξεων μας.

Άρα καταλήγουμε στο “κάνε κάτι”! Όσο περισσότερα και καλύτερα δεδομένα έχουμε τόσο πιο ακριβής θα είναι και η δράση μας. Αλλά δεν χρειάζεται και τόση ανησυχία. Η διαδικασία δοκιμής – λάθους είναι ελεγμένη από το… Σύμπαν και αποδίδει πάντα.

Οι απαντήσεις πρέπει πάντοτε να είναι πολύ συγκεκριμένες και όχι “ήξεις-αφίξεις”. Εάν σκεφτείτε τον εαυτόν σας εγκλωβισμένο σε έναν λαβύρινθο και το ερώτημα είναι “πώς θα εξέλθω” στο φως και την ελευθερία οι απαντήσεις θα πρέπει να περιγράφουν την κατάσταση χωρίς εξιδανικεύσεις αλλά και να δίνουν σαφείς οδηγίες εξόδου. Κανένας όμως δεν μπορεί να μεταβάλλει ή να επηρεάσει τη θέληση κάποιου ανθρώπου. Διότι εάν δεν θέλεις να εξέλθεις, ακόμα και την έξοδο να βλέπεις εμπρός από τα μάτια σου πάλι θα παραμείνεις εγκλωβισμένος.

Μπορεί όμως και ο λαβύρινθος πραγματικά να είναι αδιέξοδος. Τότε η γνώση της παραμονής σε αυτό το χώρο σε βοηθά να προσαρμοστείς ανάλογα. Εάν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τις εξωτερικές συνθήκες, τότε το καλύτερο, το οποίο έχουμε να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τον εαυτόν μας.