Φωτιές, ανθρωποκτονίες, σεισμοί, καύσων, μετάλλαξη Δ, εξωτερικές απειλές, χρέη και οικονομική δυσπραγία. Παρατηρώντας όλα τα προηγούμενα δημιουργείται η αίσθηση πως η χώρα δέχεται… επίθεση. Αυτό όμως είναι λάθος και οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερα ερμηνευτικά λάθη.
Ο Covid-19, ο καύσων και οι σεισμοί και μερικώς οι φωτιές είναι φυσικά φαινόμενα στα οποία δεν υπάρχει κανένας ανθρώπινος έλεγχος. Για τις φωτιές αναφέρω τη λέξη μερικώς, διότι κάποιες αποτελούν διαδικασία ανανέωσης της φύσης και κάποιες προκύπτουν είτε από ανθρώπινη αμέλεια είτε αδιαφορία είτε δόλο με κάποιο σκοπό. Όλα τα τελευταία προέρχονται από μέλη της Ελληνικής κοινωνίας, η οποία είναι και η ίδια αναπόσπαστο τμήμα του οικοσυστήματος.
Οι ανθρωποκτονίες δεν είναι νέο φαινόμενο, απλά συνέπεσαν χρονικά και με ίδιο αντικείμενο, ενώ δόθηκε πολύ μεγάλη δημοσιότητα, λόγω του τρόπου εκτέλεσης και των κινήτρων. Τραγικά θύματα και στυγνοί δολοφόνοι αποτελούν ΚΑΙ αυτά τμήματα της κοινωνίας μας.
Τα φυσικά φαινόμενα δεν φέρουν ευθύνη. Συμβαίνουν, όπως θα μπορούσε να συγκρουστεί ο Όλυμπος με έναν μετεωρίτη. Θα ζητηθούν ευθύνες από τον μετεωρίτη ή μήπως από τον Όλυμπο; Ή θα οδηγήσουμε στις δικαστικές αίθουσες τους σεισμούς; Το πώς αντιδρά ο άνθρωπος και η συγκεκριμένη κοινωνία είναι το ζητούμενο.
Στα άλλα όπως την οικονομική κατάσταση και την περιρρέουσα καταθλιπτική ατμόσφαιρα μόνο η ίδια η κοινωνία είναι υπεύθυνη και όλα τα προηγούμενα αυξάνουν το βαθμό της έντασης και της πίεσης.
Για να το καταστήσω σαφές το σκεπτικό μου συγκρίνετε με την εποχή της ναζιστικής Γερμανίας. Εκεί οι φωτιές, ο καύσων, οι σεισμοί και ο Covid-19 δεν υπήρχαν. Υπήρχε όμως η ναζιστική κτηνωδία, η εσωτερική τρομοκρατία, οι φοβεροί διωγμοί εναντίων αντιφρονούντων και των Εβραίων και κατόπιν η διάπραξη του Ολοκαυτώματος, ενός εκ των μεγαλυτέρων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Αυτή ήταν η ναζιστική κοινωνία.
Η Σοβιετική κοινωνία επί Στάλιν εμπεριείχε τον φοβερό (προκληθέντα) λοιμό της Ουκρανίας, τις εκκαθαρίσεις, τη Σιβηρία, την τρομοκρατία, τους πανταχού παρόντες καταδότες και την πλήρη απώλεια της ελευθερίας του λόγου.
Η Αμερικανική κοινωνία των αρχών του προηγούμενου αιώνα (1900-1930) ήταν μία πολύ σκληρή κοινωνία τρομακτικών ανισοτήτων, αμύθητου πλούτου και πένητων και ενός τεχνητού δικού της ονείρου.
Καμία από τις προηγούμενες κοινωνίες δεν δεχόταν επίθεση. Μόνη της δημιούργησε τις συνθήκες της και κατόπιν ό,τι συνέβαινε σύναδε με τον τρόπο αντίδρασης της, ο οποίος είχε σχηματοποιηθεί νωρίτερα.
Η Μεσόγειος φλέγεται, από οποιονδήποτε λόγο, αλλά 80 τόσοι νεκροί το 2007 και 100 και πλέον μόλις το 2018 είναι βαρύτατο πρόβλημα της κοινωνίας μας και όχι της πυρκαγιάς.
Όχι, λοιπόν! Η Ελλάδα δεν δέχεται καμία επίθεση. Η κοινωνία της ασθενεί βαρέως και χρειάζεται άμεση θεραπεία, πριν η Γείτων αποκτήσει… χειρουργικές φιλοδοξίες.
