Υπάρχει
μία παρανόηση: αθωότητα δεν σημαίνει “χωρίς ενοχή”, αλλά μάλλον μία
πλήρης αποδοχή της ζωής και μία εγγενής έλλειψη φόβου, η οποία
προέρχεται από την πίστη στα προσωπικά ένστικτα. Ο “ανόητος”
αντιπροσωπεύεται στην κάρτα ταρώ με τον αριθμό “0”, την ανυπαρξία μάλλον
αριθμού. Το μηδέν είναι όλα και τίποτα. Αντιπροσωπεύει την ελευθερία
κίνησης προς οιασδήποτε κατεύθυνση.
Η αθωότητα του ανόητου τον ορίζει, ως ένα πρόσωπο χωρίς παρελθόν και ως εκ τούτου με άπειρο μέλλον. Δείτε την απεικόνιση της κάρτας από την εκδοχή του Α.Ε. Γουέϊτ (1909), σε απόδοση της Π.Κ. Σμιθ. Είναι καλοντυμένος, χαρούμενος και σε κίνηση. Και δίπλα του ένα επίσης χαρούμενο σκυλάκι. Έχει σε ένα δισάκι όλα τα πράγματα του, κρεμασμένα σε ένα ραβδί και πορεύεται κατευθείαν στο χείλος του γκρεμού, ΧΩΡΙΣ απολύτως καμία ένδειξη πως σκοπεύει να σταματήσει· αλλά ούτε να θέσει και τέλος στη ζωή του. Κι ο ήλιος λάμπει…
Ο “ανόητος” δεν είναι τρελός… Είναι απλά ελεύθερος. Και πορεύεται στο γκρεμό για να πετάξει. Ο ανόητος, ο οποίος πιστεύει στο ψέμμα, είναι γιατί είναι έντιμος, γνήσιος και αυθεντικός και αγαπά ό,τι προσλαμβάνει από το περιβάλλον του χωρίς καθόλου να το σκεφτεί.
Το ψέμμα δεν είναι το αντίθετο της αλήθειας. Είναι μία διαφορετική αλήθεια, η οποία όταν εκφράζεται με τον τρόπο της αποκτά τη δύναμη της ελεύθερης πτήσης ενός “ανόητου” προς ένα άγνωστο χάος.